بهینه سازی محل یاتاقان ها در روتور های چند پله ای با استفاده از الگوریتم ژنتیک

طراحی بهینه‌ی سیستم های شامل روتورهای دوار، بطوریکه سیستم دارای خواص ارتعاشی مناسب باشد، یکی از فاکتور‌های مهم در نحوه‌ی عملکرد و راندمان تجهیزات دوار می باشد. ارتعاش تجهیزات دوار معمولا ناشی از عواملی همچون نامیزانی، عدم همراستایی، سایش اجزاء و قطعات متحرک و دیگر عوامل می‌باشند. فرکانس این نیروهای ارتعاش‌زا، معمولا ضرائب صحیحی از دور کاری روتور می‌باشند و بنابراین هرچه سرعت‌های بحرانی روتور از سرعت دوران کاری دور‌تر باشند، تجهیز در محدوده‌ی امن‌تری کار می کند و اتصالات و تجهیزات وابسته به ماشین از جمله یاتاقان‌ها در سیکل‌های زمانی طولانی‌تری نیاز به بازبینی و یا تعویض مجدد خواهند داشت. در این مقاله ابتدا با استفاده از روش مایکل اشتاد-پروهل سرعت اول بحرانی ویرلینگ مربوط به مدل روتور یک دستگاه سانتریفیوژ چند پله ‌ایی بدست می آید و سپس با استفاده از الگوریتم ژنتیک، محل بهینه‌ی یاتاقان‌ها در این روتور، بطوریکه سیستم دارای بیشترین سرعت بحرانی اول به ازای کمترین تعداد یاتاقان باشد، مشخص می‌شود.